De maandagochtenddepressies

Lilian Lauwerijssen

Studenten en het Openbaar Vervoer, ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. ’s Ochtends vroeg is het altijd druk op het station. Ook ik ga iedere dag met de trein en bus op en neer naar Tilburg. Alles bij elkaar ben ik net een uurtje kwijt aan reizen. Tot vandaag. Maandagochtend, nooit zo mijn ding, maar vandaag al helemaal niet. Enorme spierpijn en een moe hoofd droegen hieraan bij. Ik had mezelf uiteindelijk toch maar naar school gesleept met de gedachte dat ik  weer op tijd thuis zou zijn.

Helaas bracht een ongeval met een persoon op het traject Breda – Tilburg roet in het eten. Op het station van Tilburg werd omgeroepen dat het nog tot ongeveer half 2 zou gaan duren voordat er weer een trein was. Op het moment dat het werd omgeroepen was het net 10 uur! Er zat dus maar een optie op. In een drafje ging ik op weg naar de bushalte om met de bus naar Breda te gaan, ik was hier natuurlijk niet de enige. Gelukkig had Veolia een extra lange bus ingezet en probeerde de hele intercity naar Breda zich in deze bus te proppen. Met mijn steeds erger wordende spierpijn, was ik gelukkig op tijd om een zitplaats te bemachtigen in de bus.

Eenmaal in de bus hoorde ik een andere student nog zeggen dat op maandagochtend de meeste zelfmoorden worden gepleegd omdat het een deprimerende dag is. Dit klopte zeker, maandagochtenden zijn bij niemand favoriet. Maar om dit nou een reden is om jezelf voor de trein te gooien betwijfel ik… Toen de bus eenmaal stampensvol zat, vertrokken we richting Breda. Ik ben onderweg tot de ontdekking gekomen dat Dongen toch best groot is, Teteringen heel dicht tegen Breda aan ligt en dat er in Oosterhout een mooi, klein kasteeltje is. Eindelijk in Breda aangekomen, reed er gelukkig nog wel een trein van Breda naar Etten-Leur, waardoor ik nog thuis kon komen. Ik kon natuurlijk ook met de bus vanuit Breda naar huis, maar dan had het nog een half uur extra gekost. Maar naar een busrit van zo’n anderhalf uur had ik daar niet echt trek in. De trein was een keer rustig, lekker met de zon in mijn gezicht vertrok ik richting Etten-Leur. Eenmaal daar aangekomen heb ik nog even liggen klooien met mijn OV, want hoorde ik nu het goede geluidje of niet?!

Na een klein fietstochtje was ik ein-de-lijk thuis, eerst eens kop koffie voor mezelf gezet, een boterhammetje gegeten te hebben en even ontspannend televisie gekeken te hebben ging ik maar weer verder met mijn schoolwerk. Gezien het feit dat ik al zo’n twee uur achter op schema liep door alle vertragingen..